Ik als ik niet thuis is: 2010

16 juni 2010

25 mei 2010

Celia op de foto! :)

Enkele foto's van Celia als scrubbing nurse! :)

Ons weekendje naar Lake Bunyonyi! Zaalig mooi en heerlijk weertje! :)

Douche met view! :)

De Belgische tafel! Inclusief de leuke Belgische meiden die we leerden kennen... :)

The boattrip van ons leven! :) hehe! :)

24 mei 2010

Celia helpt de chirurg als 'scrubbing nurse'...

Wat een week zeg! Fieuhoewww… eentje om U tegen te zeggen! Maandag was een saaie eerste dag, maar vanaf dinsdag was het andere boterham!

Er was speciaal voor 3 dagen een plastische chirurg afgekomen vanuit kampala. Af en toe doen ze hier een ‘camp’ waar iedereen gratis kan behandeld worden. Deze week was het de week van de plastische operaties! :) Bij ons verwacht je dan face-lifts, borstverkleining, neuscorrecties,… hier is het, wel laten we het eerlijk zeggen, een klein beetje VEEL anders!

Ik ga niet te uitgebreid vertellen over de zaken die ik onder het mes heb zien passeren, maar om een klein idee te geven, ik ruik de geur nog altijd van bepaalde kankergezwellen die groter waren dan mijn papa’s vuist, die zelf groter waren dan 2 vuisten samen! Echt… ongelofelijk! Maar ik ging daar niet over afwijken, zelf ik verstond bepaalde zaken niet die geopereerd werden, laat staan dat ik het dan moet expliceren aan leken… :p

Ondanks de revue die moest passeren had ik een geweldige week! Ik werd gekroond tot de chirurg (wat overegens een Engelsman was die in Kampala zijn huisje en tuintje en ziekenhuisjen heeft!) zijn persoonlijke ‘scrubbing nurse’. Dat houdt in dat ik hem bij alle operaties assisteer door zijn instrumenten aan te geven en ja,…. te assisteren bij alle handelingen njé! :)
Da was nu es een uitdaging… ikke, zero kennis van alle instrumenten op de tafel, nog nooit operaties bijgewoond, laat staan geassisteerd. Maar geen getreuzel, twas beslist! Eerste operatie en actie!

Wel heel eerlijk… ik ben verschoten van mezelf! Nooit had ik gedacht alles zo snel fits te hebben! De eerste dag ging heel vlot vooruit met heel wat Engelse humor, verschrikkelijke geurtjes en de meeste weerzinwekkende taferelen…

De woensdag was opnieuw een dagje als ‘scrubbing nurse’. Toen ik later Dr. Kirsty en Dr. Collin tegenkwam (een super vriendelijk en lief koppel uit Scotland, die nu op pediatrie en neo staan…) waren ze vol lof over mij! Ze wisten me te vertellen dat Dr. Hodges ( de chirurg) me waarschijnlijk 1 van de beste scrubbing nurses vond waar hij ooit mee gewerkt heeft! Als dat geen mooie bemoediging is… Celia sprong op en neer van vreugde en contentement! Eindelijk in lange tijd nog es een positief duwtje in mijn rug ivm met mijn stages… :p Dat zette me natuurlijk alleen maar aan tot beter presteren! Haha!

Woensdag en donderdag waren beide nog harde dagen werken, maar oooh, echt een geweldige week!!
Donderdag hadden we tegen 3u al gedaan met een laatste gruwelijke operatie en stelde Dr. Hodges voor om te gaan wandelen. Ik met 2 medische studenten, Dr. Hodges en zijn persoonlijke ‘theatrenurse’ (die overigens een super lieve, geweldige vrouw was, die mij met alle geduld mijn taken onder de knie deed krijgen!) In zijn landrover… voor de eerste maal in een 4 x4 voor mij! Een ervaring apart! Amai nie… laten we zeggen dat de wegen hier niet zoals in België zijn… :p Maarrrr, daar dient een 4x4 toch voor! :)
Uiteindelijk uitgestapt en beginnen wandelen! Prachtiggg! Wat een vieww zeg! Geweldigggg!
Onderweg ook leuke praat had met Dr. Hodges. Hij is christen, altijd leuk om gewoon es over christelijke dit en datjes te converseren! Gewoon… iemand op dezelfde golflengte…

Vrijdagmorgend… ons gepland weekendje naar Lake Bunyonyi! Ewel ewel… 7uren in een auto met net iets te weinig vering op verschrikkelijke aardewegen, geloof me, je voelt het niet alleen aan je kont, maar aan alle vezels in je lichaam! Twas gewoon ook stoem omdat ons verteld werd dat het 4uurtjes rijden was… niet dus! :s Maar pas op… we leven nog!
Ons hotel bevond zich op een eiland, dus wij met de kano ernaartoe… waren ze ons wel even vergeten te zeggen dat het 45 minuten kanoën is op een goed tempo! Hahaha… volgende keer nemen we toch de motorboot! :) (leegaarden gelijk we zijn! :p)
Twas echt super gezelligg! Maar echt super!! :) lekker geluierd op ons dok, met af en toe een plonsje in het verfrissend meer! Hmmmmm!
Om ons weekend helemaal top te maken komen we nog 3 Belgische studenten tegen! Dat gaf het weekend toch een extra tintje!
Super leuk kunnen kletsen en verhalen uitwisselen en gewoon… zo leuk Belgisch! :)

Kmoet zeggenn… 1 groot nadeel… overal spinnen! En vooral in de donkere wc…. Ik heb een eigen wc gemaakt, want euuhm… hoe moeten we het voorzichtig verwoorden?? IK GA DIE WC NIET BINNEN ALS ER SPINNEN ZITTEN!! Maar jah… de eerste avond kon ik mijn plasje nog inhouden, maar da kon nie blijven duren hé de volle 3 dagen… :s Karen was slachtoffer en mocht telkens voorgaan om de spinnen te zoeken… kmoet zeggen, ik ben nooit liefhebber van spinnen geweest, maar het begint hier echt uit te draaien op een heuse fobie! :s Niet leuk!! Zo erg zelf dat ik er ‘ s nachts ferme nachtmerries over heb! (leuk detail: ik droom in het Engels! :p) Maar swat… dat is iets waar ik toch ga moeten mee afrekenen, maar da zal voor in België zijn si! :)

Oooooh…nog 2 weekjes en ik ben thuis!!! Klinkt zo heerlijk! Ik verlang nu echt naar huisje, tuintje, familie en vriendje! Ook het lekkere eten, slapen in goed bedjen en gewoon boodschappen doen in de colruyt staan op het verlanglijstje! :p

Volgende 2 weken worden nog drukke weken volgepropt met schoolwerk en leuke uitstapjesss, waaronder mss rafting op de nile!! (maar dat is helemaal nog niet zeker, daar een groot deel van de groep wat mietjes zijn en niet in zijn voor zo’n geweldig eenmalig avontuur! Maar leven in groep heeft zo zijn consequenties… :s)
Swattt…. Ik ga een tukkie placeren! :)

Dikke knuffel, een warme groet en wat lekkere Ugandese pineapple! :)

Masika ( betekent hier eerstgeboren meisje) Celia

17 mei 2010

Celia en haar uitstapje naar kingfischer lodge…

Jawel… mijn laatste week neo zit erop…En wat voor een laatste week… nooit meer! We hadden gehoopt op een rustige week… maar niets was minder waar.

Maandag begon het al in de morgen… een heel chaotische dokterstoer. We hadden 3 nieuwelingen die opt zelfde moment binnen kwamen vallen… Alle 3 hadden ze behoorlijk nood aan zorg. De dokter gaf ons niet echt structuur en zo was het een beetje hier en daar wat werk doen. Sari en ik hadden beide geen goed gevoel over de voormiddag, want we hadden helemaal geen overzicht…. In de middag werd het alleen maar erger door een niet succesvolle reanimatie van een klein baby’tje… :s Pfff, tis echt niet leuk! Na de middag veranderde hij van niet goed naar heel slecht! Wij als zorgdragende verpleegkundigen direct al onze kennis naar boven gehaald, en begonnen met aspireren…twas bloed… :s Onmiddellijk de dokter opgebeld en zij kwam doodleuk binnen, aja… ik dacht al dat dit het probleem was… ik kon haar schieten! Waarom had ze ons dat niet eventjes eerder vermeld… hadden we er misschien nog iets aan kunnen doen voor het te laat was.

De dokter is een duitse medische student, die zichzelf al dokter noemt, maar het eigenlijk nog niet is. Ze is goed in haar werk, maar haar houding is echt irritant tot frustrerend! Ze wil alles zelf doen, heeft geen 2^de opinie nodig van een andere dokter en weet alles beter… niet zo aangenaam dus om mee samen te werken… Dat maakt het natuurlijk allemaal nog net ietsje minder aanvaardbaar.

Dinsdag, onze dag begon zoals de vorige geëindigd was. Opnieuw een reanimatie en opnieuw niet succesvol. :s

Alle baby’tjes die hier geboren worden met zuurstoftekort bij de geboorte hebben nihil kans om te overleven… tot nu toe heb ik er nog geen enkel weten te overleven… grumbel!

Voor de rest was dinsdag een rustige dag… tot woensdag…. Een dag die ik jammergenoeg nooit ga vergeten…

We begonnen met de patiëntjes te wegen en temperaturen te nemen, dat was rond 9u. De 2 kleintjes in de incubator zagen er niet zo goed uit. Een nieuwtje van deze morgen en eentje die gisteren toegekomen was. We hielden ze nauwgezet in de gaten, met het materiaal die we voor handen hadden… af en toe eens aan de monitor enzo, en elk half uur de temperatuur, want ze hadden beiden hypothermie.

Rond 11u was de dokter nog altijd niet gekomen om te toeren, dus wisten we nog niet wat er precies aan de hand was met onze kleintjes. Maar alles was nog relatief goed.

Om 11u30 ga ik nog eens de incubators langs en meet ik de temperatuur bij het ene jongetje. Toen ik iets beter mijn kindje observeerde vond ik dat het er wel heel levensloos uitzag… ik kreeg een niet leuke rilling over mijn rug… ik vroeg Sari de dokter te gaan halen, want volgens mij was het kindje dood. Ik haalde het uit de couveuse en zag dat het overgegeven had… geen reactie! Geen hartslag, geen ademhaling… niets! Ik wist dat we te laat waren… toen de dokter kwam ( een andere, heel aangename europese dokter!) zei ze me wat ik dacht. Het kindje was gestorven in het halfuurtje dat we niet bij de couveuse waren… Ik kon mezelf wel iets aandoen… had ik maarrr!!!

We hebben het kindje ingebundeld en in de ‘sluice room’ gelegd. (daar worden alle kindjes die gestorven zijn gelegd, echt triestig!)De dokter ging verder met toeren op pediatrie en ik ging verder met het controleren van de temperatuur bij mijn patiëntjes.

Ik was nog geen patiëntje verder of ik mocht de dokter opnieuw erbij halen. Toen ik de temperatuur checkte had het nog steeds hypothermie, terwijl de incubator al een dik uur op 36 graden draaide. Ik kon nauwelijks een hartslag horen en ik zag het baby’tje niet ademen.

Ik haalde het baby’tje uit de couveuse en legde het op een open bedje. Toen ik haar aan de monitor koppelde had ze een heel lage zuurstofsaturatie. Nog steeds zag ik geen ademhaling. De ambubag erbij gehaald en beginnen balloneren. Toen een klein beetje later de dokter arriveerde hebben we nog gedaan wat we konden, maar er was al geen pupilreflex meer, wat wil zeggen dat de hersenen dood zijn en die dus ook geen sein meer kunnen geven om te ademen. Ik heb nog een uur gereanimeerd, maar het was tevergeefs… ik wordt er nog misselijk van!

Dan komen de ‘als- vragen’ naar boven... wat als ik dit had gedaan, wat als…. Maar dan zei Sari, als jij de temperatuur niet was gaan checken, hadden ze het waarschijnlijk pas opgemerkt tijdens de dokterstoer… maar toch, ik voel me er nog altijd niet goed bij! Ik had meer kunnen doen, ik had nog beter kunnen observeren, ik had de dokter eerder moeten roepen om naar onze patiëntjes te kijken,… maar daar is het allemaal te laat voor… Maar ik zal dit ook wel weer verwerken! :s Het begint een lang lijstje te worden…

Donderdag gelukkig een dagje zonder dode baby’tjes net als vrijdag.

Donderdag hadden we best wel wat fun met de patiëntjes die fototherapie nodig hadden… twaren er 3, en dan hebben we ze er maar met z’n 3en ondergelegd! Hihi! En gekke brilletjes getekend, zodat we nog zouden weten welk patiëntje in welk bedje hoort.… :p

Vrijdagmiddag hadden we een middagje vrij en Karen en ik hebben er van genoten! We zijn op de bodaboda naar kasese geweest, gewoon eruit! Ha! Zaaalig zo op de boda boda (en STOER!)! Hihi! :)

Karen is vanaf nu weer dik inorde met haar paspoort! Hihi! :)

Ojaaaa… vrijdag valiesjen pakken om op weekend te vertrekken!!! Jaaaaaaaaa!!! Karen en mezelf, een weekendje op hotel! Hmmmm, was zoooo zaliggg! Echt, een mens heeft weer hele nieuwe energie si!

Zaterdagmorgen zijn we vertrokken, opnieuw met de boda boda en dan op de link bus (soort lijn… maar dan op z’n Afrikaanss… :p) en dan via super vriendelijke taxi naar ons lodge! Hmmmm, op en top toerist zeg! Zo’n mooi huisjen met een amazing view! Echt… WOOOWW!

Zaterdag zelf was het wel regenachtig, maar dat deed niets van ons vakantiegevoel af! We hebben heerlijk geluncht en filmpje gezien en een nieuwe vriend gemaakt! :p Deze keer ist geen beest, maar een Amerikaan! Hihi! :)

Hij is al 7 maand aant reizen door Afrika… in een tent! :o Wij… zooott! Helemaal op z’n eentje! Leuk babbeltje mee geslaan. Terug op onze kamer was het effe super grappig. Karen had dezelfde gedachten als ik. Wij hadden namelijk een triple room (= voor 3 mensen!) maar we waren maar met z’n 2tjes, dusss…. Je voelt ons al afkomen… hebben we hem maar uitgenodigd om van het lege bed gebruik te maken. We wilden het allebei voorstellen, maar hadden eerst zoiets van… mss beter eerst overleggen met de ander… hihi!

Die avond… ojaaaa, voor het eerst in maanden, kunnen genieten van een WARME douche! HEEERrrlijk! Hmmmmmmmm…. Ik kon er wel uren onder blijven staan! :)

Ondertussen waren er nog 3 medische studenten toegekomen die bij ons in het clayhouse verblijven. Zij hadden ook een weekendje weg geboekt. Dus samen op restaurant! Hihi! :p

De volgende morgen een jammie ontbijt en een hele voormiddag + middag zon! Met de nodige gevolgen nadien hé… knallie rood! Hihi! Majaaa… twas zo genieten, zo toeristisch zo! Bij zwembad, lekker drankje, lekker hapje en zon! Hmmmm! :p

Tegen de avond moesten we jammergenoeg alweer richting kagando… :s maar niet getreurd, volgend weekend hebben we opnieuw een leuk weekendje gepland! :p Yessss!

Deze week start ik op theatre (operatiekwartier)… benieuwd wat dat zal worden…

Het aftellen is trouwens zwaaarrr begonnen… nog 23 daagjes… waarvan nog 11 werken! Tzal zo voorbij zijn!

Lieve warme groetjessss

Xxx