verdriet...

Ik heb net de blog gelezen van de zus van een beste vriendin die overlaatst in een ongeluk is omgekomen.
Een vriendin waar ik zielsveel van hield, waar ik de gekste dingen mee deed, waar ik mijn passie mee deelde... Een vriendin die ik niet veel zag, maar waar ik zo'n speciale band mee had!! Het is zo'n geweldige meid! Ze bemoedigde me telkens om verder te gaan, nooit op te geven.
Ze had zo'n mooie visie in haar leven! Mensen Jezus liefde laten proeven! Altijd en overal nieuwsgierig naar! Ze ging nog zo'n geweldige dingen doen, ik ging haar dan achterna reizen en haar verpleegster zijn... maar die dingen kan ze nu niet meer doen, want ze is er niet meer...
Er is zo'n groot verlies om haar heengaan... een verlies die ik nog niet helemaal een plaats heb kunnen geven in mijn leven. Ik moet nog zo vaak denken aan het telefoontje die ik kreeg met de boodschap dat Eva dood is. Ik zakte ineen van verdriet, het kan geen waar zijn...niet Eva, niet die liefste Eva, niet die geweldige, grappige, enthousiaste altijd energie en in voor gekke dingen Eva! Waarom God??? Waarom?? Het is helemaal niet eerlijk!! Waarom heb je haar zo vroeg weggenomen van bij ons?? Waarom blijven wij achter met zo'n leeg, raar gevoel in ons leven? Het is niet eerlijk!!!!
Na de begravenis dacht ik dat ik het allemaal verwerkt had en dat ik het een plaats had kunnen geven. Maar de laatste tijd komt het meer en meer terug boven, dan denk ik terug aan het telefoongesprek en dan krimpt mijn hart ineen van verdriet en pijn, maar er waren geen tranen. Tot vandaag! Ik huil! Ik wil het uitschreeuwen naar God!!

Mijn grootmoe heeft me een bemoedigend briefje gestuurd. Eentje dat ze ook gekregen heeft toen haar zoon stierf. Dit stond erop:
Zeg tot God als u in moeilijkheden zit: Mijn Vader, ik begrijp U niet, maar ik vertrouw U. En U hebt reeds geholpen.
En ik begrijp God langs geen kanten, maar ik wil Hem wel vertrouwen omdat ik weet dat Hij het beste met ons voorheeft...
En ik weet zeker dat lieve Eef nu alle leuke mensen vanuit de bijbel aan het uitvragen is naar hun leven en ze zit iedere dag zoveel mogelijk bij Jezus, want zij vindt Hem demax! Ze is dolgelukkig en wil ons ook heel graag gelukkig zien! Daarop ga ik door! Ik weet dat ze me stiekem aanmoedigd vanuit de hemel met een groots spandoek met alle mogelijke leuke kleuren!
Ik hou van haar en wil haar terug...Ik wil haar nog ene keer,nee wel duizende keren zeggen hoeveel ik wel niet van haar hou!
Eva, ik hou van jou!!! Ik mis je...