een hallo aan iedereen...

pffff, het leven van een reiziger zit er voorlopig op. Alhoewel, ik race nu door mijn boeken heen. Morgen eerste herexamen! Wordt nog vollop studeren vandaag...

Hmmmm, maar eerst wil ik jullie nog even vertellen over de laatste dingen die we in albanie gedaan hebben. Heb ik beloofd...
Ik was blijven hangen bij het citytrippen niet? Wel, we zijn dus een paar belangrijke dingen gaan zien in Tirana. Onderweg kwamen we zoals gewoonlijk heeel veel zigeunerkindjes en families tegen die in de snikhete zon aan het bedelen waren.
Wij voelden ons voor de zoveelste keer schuldig, want we waren maar weer eens koekjes en fruit vergeten.
Mja, Karien haar moederhart en mijn hartje konden het niet opbrengen om ze zomaar te laten zitten, dus hebben we Piet gevraagd of we brood gingen halen. Na wat wandelen kwamen we een leuk bakkertje tegen en hebben we ons 2 broden gekocht.
Op de terugweg naar huis hebben we dan ook die broden uitgedeeld. Onze citytrip had toch weer een diepere betekenis gehad!
De volgende morgen vertrokken we met z'n allen richting een zieke weduwe met een zoontje. Haar huisje moest dringend Het huisje zelf was piepklein, haar keuken, slaapkamer en living waren 1 en de badkamer was te klein om met 3 in te staan.
Die badkamer was ook echt geen zicht. In de hurkwc zat een fles die het gat dichte, die mochten we er zeker niet uithalen want dan kwamen de ratten naar boven. Haar wasbak was zo beschimmeld, vies en vuil als je je kan indenken. En de muur rondom haar wasbak was beschimmeld. Het zag gewoon zwart. Jak hoor!
Omdat we met teveel waren ( onze groep vulde het hele huis) ging Karien met de 2 kids en Marjolein naar het Albanese Disneyland parijs! (Stel je daar niet veel bij voor! Onze kermis is nog spectaculairder!)
Valentine en ik gingen aan de slag in de badkamer. Onze opdracht was de lavabo schoonmaken, de muur proper schrobben en daarna de muur schilderen.
De rest van het team ging aan de slag in de living-slaapkamer-keuken. Daar moesten de muren afgeplaveisd worden, de gaten gestopt worden en overnieuw geschilderd worden.
De badkamer ging goed. Valentine had de hele lavabo schoongeschropt en ik had de muur voor mijn rekening genomen. hahaha, dat was me iets hoor. Had ik de muur redelijk proper gekregen, dacht ik, laat ik even met het plaveimes ( noem je da zo?) een klein beetje van de afgetakelde verf wegmessen. ( vind geen beter woord) Ik begin met een klein beetje muur, maar ik steek nog maar da plaveimes een beetje in de muur en heel die muur ( da afgetakeld verfsel) valt naar beneden! Amai nie! Valentine en ik schoten direct in een lachbui! Ik heb dan maar verder gedaan met afbreken. :) Leuk leuk! :)
Toen de hele muur gedaan was, kwam Barry binnen en vroeg ik wat we nu moesten doen. Hij zei, schilderen he!
Ik kon het niet geloven. De kraan lekte langs duizend kanten, en we moesten de muur schilderen. Dat ging ik echt niet doen. Dus ik zei tegen Barry, ik ga die muur niet schilderen. Je moet eerst een loodgieter laten komen die de kraan vermaakt en dan wil ik de muur schilderen. Ja hallo, dan helpen we dat vrouwtje 3 weken ver, maar dan moet alles overnieuw gedaan worden, want de muur zou weer vol schimmel staan.
Barry gaf me gelijk! Oef! Ik dacht bijna dat ik nutteloos werk ging moeten doen! :) We zijn dan maar gaan helpen in de living-slaapkamer-keuken. Die hadden de muur een eerste laagje geschilderd. Maar je moet weten in Albanie schilderen ze met waterverf! ( een raar mengsel van veeeeel water en een soort witte lijm!) Wat heeft dat als gevolg. Het water plakt aan de muur.... Je wil niet weten hoe lelijk dat eruit ziet!
Dus ik weer naar Barry! haha, hij zag me al afkomen. Ik vroeg hem of we geen verf hadden met wat minder water in, want dat het zo niet echt effect had. Hij legde uit dat hij gevraagd had aan Saddick ( de onderhoudsman van de kerk) om geen water bij de verf te doen, maar die had het dus wel gedaan.
Gelukkig hadden we de verf van de badkamer die we nu toch niet konden gebruiken en hebben we daar mee de kamer geschilderd. En niet alleen de kamer. Als je met z'n 5en in een klein kamertje zit dan hoeft er niet veel te gebeuren of je zit met je verborstel in iemands haar.... woeps! :) hahaha! Ken je da filmpje van mister bean die een bom verf laat ontploffen in zijn huis zodat alles geverfd is?? Wel zo'n effect had ons schilderen... ajajaja! We hadden meer opkuiswerk dan schildewerk! Ma twas echt zotte fun jong! Doe ik zo overnieuw! :)
Die vrouw was ons zooo dankbaar! Wij waren blij dat we haar een stuk verder konden helpen! Haar huisje zag er na een grondige poetsbeurt weer helemaal als nieuw uit! (behalve de badkamer dan!)

Oke, dan zijn we aan de souvenieravond gekomen. Een ware teleurstelling voor velen!Heel duur en niets typisch... jammer! Maja, daarom zijn we ook niet naar hier gekomen hé! Tis wel altijd leuk om iets mee te nemen naar huis... Maar al bij al heeft iedereen wel iets gevonden.

De volgende morgen mochten we onze 28 paar schoenen die we meehadden op de pingpong tafel uitleggen en de mensen van de voedselbank een paar laten uitkiezen.
Het waren de meest grappig gekleurde schoenen die ik had gezien. En de "lelijkste" werden er als eerste uitkozen. Degene die we in België als meest draagbare zouden zien, bleven staan tot laatst! Amai amai toch! Twas echt grappig! :) Die mensen zijn gelukkig en wij hoeven die schoenen niet meer mee te nemen naar België! :)
Die middag mochten we een weeshuis bezoeken! Wel het had meer weg van een gevangenis dan van een weeshuis. De kinderen hadden niets van discipline, kregen niet veel liefde, hadden geen gezellig thuis... met andere woorden het was hartbrekend om daar te zijn!
We hebben ze een klein uurtje geanimeerd en hebben ze daarna gezegend met de rest van de kadootjes die we nog over hadden.
Helemaal uitgeput gingen we terug naar huis!

Woensdagmorgen zijn we broodjes gaan uitdelen. We (Piet, Karien en mijzelf) zijn de lekkerste ham en lekkerste kaas gaan halen. Tesamen met brood, hebben we lekkere broodjes gemaakt. We zijn de straat opgegaan (twas toen 47 graden) en we zijn broodjes gaan uitdelen. Amai, dat was echt leuk! We kwamen op een gegeven moment 1 gezinnetje tegen. En tegen de tijd dat zij broodjes hadden stonden er nog 3 andere gezinnen in de rij. Die kinderen schrokten alles naar binnen! Amai! Kben echt blij dat we het toch gedaan hebben! De kindjes waren door het dolle heen!

Die avond hadden we een pizzaparty met alle mensen die we wilden bedanken voor de fijne tijd die ze ons hadden gegeven. Twas echt wel gezellig. Een leuke gelaten sfeer! Tijd om afscheid te nemen. Gezellig, adressen uitgewisseld, gekke ventjes uitgedeeld, en natuurlijk heeeerlijk genoten van de pizza's!!! hmmm! :)

Donderdag, onze laatste dag in Tirana. Wow, we zijn de bergen niet meer ingeweest ( vind ik heel jammer, maar niets aan te doen!) We zijn wel een potje gaan bowlen! Waaaa! Echt leuk! Ik zat tesamen met Valentine, Flamour en nog een andere albanees waar ik de naam van kwijt ben. Barry deed mee vanaf het 2de spel. Het was echt super leuk! Ik heb gewonnen als je van achteren begint! hahaha! Ma, de sfeer was er helemaal!Te gek! :)
We hebben heerlijk genoten van elkaar, van alle andere leuke mensen en van het zot doen! :)
Beginnen met pakken was aan de orde.
Vrijdag hebben we het hele huisje een poetsbeurt gegeven! En tegen 12u waren we klaar om te vertrekken. Eerst nog een siesta gedaan van een uurtje!hmmmm! En dan was het zover... met z'n alles in de busjes richting vliegveld! :) Natuurlijk ook een paar van onze geliefde makkers die ons kwamen uitzwaaien.

En toen waren we plots in Nederland... :) rond 23u waren we op LID! de Indische mensen lagen al in bedje ( sommige dapperen zijn ons nog komen groeten) Naomi ging pas tegen 1 uur komen. Kheb stiekem een blaadje aan haar bordje gehangen dat ze me maar moet wakker maken... Dat heeft ze ook gedaan! Heeeeeeeerlijk om haar terug te zien! hmmmm! We hebben elkaar (bijna) doodgeknuffeld!

En toen waren we in België! Als dat niet leuk is! Na een leuke, gezellige, niet stille autorit kwamen we heerlijk aan bij mijn huisje! :)
Altijd leuk om terug thuis te komen...

Dat was weer es een lang verhaal zeg... En eigenlijk ben ik nog niet klaar, maar zo wordt het net iets te lang... en eigenlijk moet ik studeren... woeps!
Bij deze mijn Albanië verhaal!