Celia geniet van Afrikaaaa!

Het vervolg…

We zijn aangekomen op onze plaats van bestemming! Hier gaan we de komende 3 maand verblijven…
We kregen een zeer warm welkom van verschillende verpleegsters, ze hielpen zelf met het uitladen van al ons bagage!
We namen afscheid van onze dierbare driver en zochten de leerkrachten op die daar al 2 maand verbleven! Maar eerlijk, veel zin om te “socialaizen” hadden we niet… die reis woog toch wat door op ons en het werd ons allemaal een beetje teveel. We hadden gewoon even tijd voor onszelf nodig en die kregen we even niet.
Heel even hadden we de tijd om ons in ons kamertje te placeren en dan werden we aan tafel gezet tussen allemaal vreemde pippo’s die hier al helemaal ingewerkt zijn en waaa…. We kregen een kleine crisisss!!! Helemaal niet leuk, dus we gingen zo gauw we konden terug naar ons veilig plekje toe… onze slaapkamer! Ik deel die met Karen en Sari en Lien delen ook een kamertje. De VENT (Bram) heeft een bedje naast een Duitse dokter in opleiding. 
We hebben onze kamer wat anders ingedeeld en ons helemaal geïnstalleerd!  Oefff… we gaan ons nog thuis voelen…. Maar het is morgen nog niet…

Die avond hebben we nog geskypt met de vriendjesss! Hilarisssch! Ferm gelachen en heel Uganda heeft het geweten… mja… wa wil je met Celia aan de ene kant van de lijn! Hihi! Toen kwam plots een dokter vragen of het wat stiller kan, want hier gaat iedereen slapen voor 23u… ik denk dat we dat binnen een paar dagen ook zullen aannemen als vast patroon, want de dagen hier zullen vreet intensief zijn…. Maar dat is voor later!
Ons eerste nachtje was ideaaal, maar ja… te kort hé! ? Tegen 7u opnieuw opstaan en na een klein ontbijtjen mochten we richting chapel vertrekken. Daar mochten we meezingen met liedjes, en ik was best wel wat ontgoocheld, want twas helemaal niet op z’n Afrikaans zo, twas zo op 1 zelfde toon, niet enthousiast enzo… raarrr, ma swat, daarna was het bidden en moesten we gelijk gebedspuntjes noteren op een briefje voor onszelf…
De studenten hier in ons huisje zijn best wel gelovig, de Duitser die bij Bram slaapt houdt iedere morgen zijn stille tijd enzo… kheb hem nog niet kunnen vragen ernaar. Er komt ook hulp van ministry ships… dus ik ben omgeven door christenen! :) (leuk detailken!)

Bon… we zaten bij het chapelmoment…. Na het vele bidden enzo mochten we ons, muzungu’s, voorstellen. Ik mocht de spits afbijten en zo gingen we het rijtje af… Later kwam Reverend Benson ons tegemoet en na enige tijd wachten mochten we zijn office binnen gaan en kregen we te horen dat we goed gekleed waren en werd ons het een en ander uitgelegd.
Hij zond ons een zuster die ons een rondleiding ging geven… daarvoor moesten we wel onze verpleegpakjes aandoen, dus wij eerst in volle zon terug naar ons huisje, pakjes aantrekken en terugkeren naar het ziekenhuis. ZWETENNnnn man in die pakken! Amai… tzal wa worden de komende maanden!! Maar we kunnen alles aan… of toen nog… tot we aan de rondleiding begonnen!!! HELLEPPppp was onze eerste indruk! We hadden van school uit een plannetje gekregen, maar dat trok er op de verste verte niet meer op… ( direct actie ondernomen: we maken een nieuw plan!!!!) dus al helemaal gedesoriënteerd gingen we van ward naar ward. Om even te schetsen, het ziekenhuis bestaat uit verschillende gebouwen. Vb. 1 gebouw is medical ward voor de vrouwen, ook zo’n ward voor de mannen. Dan de pediatrische ward en materniteit en leprahuis enzo… In totaal denk ik dat er een stuk of 10 wards zijn… maar dat gaan we nog eens opnieuw moeten tellen! ? Het is echt een doolhof hoor!! En overal zitten mensen te wachten, te eten, te koken, te slapen… zomaar ergens. Dat zijn dan de bedsites , de mensen die de zorg voor de patiënt op hun nemen, meestal een familielid. Want hier is het de gewoonte dat de familie kijkt voor eten en zorgt dat de patiënt gewassen wordt… Helemaal anders als bij ons dus! Maar we hadden niet anders verwacht toch! :p
We gingen dus van de ene ward naar de andere en door de warmte, de verschrikkelijke geur in sommige wards werd het ons al gauw wat teveel… De accommodatie is schrijnend, zoveel minder materiaal en voor ons chaotisch! HElpppp waar zijn we beland… 
Gelukkig konden we bekomen in ons huisje en het was rap gezakt. Bij de 1 al rapper als bij de ander… twordt gewoon echt aanpassen!!

In ons middagje vrij hebben we een wandeling gemaakt naar boven toe… woooooooww!! Ten eerste wamme! Maar ook ieeeel mooi uitzicht! We zitten echt prachtig hooor! Tussen de groene bergen en geweldig volk! We voelden ons geheel in de brousse, tussen de bananenbomen, hutten, geiten, koeien en zoveel ander leuks!  Oooooohhh, twas zoo genieten!! We zijn echt aan het bekomen en het acclimatisering is in processing! We zijn al naar een stoffenwinkel getrappeld en hebben nu al moeite met kiezen van leuke stofjes… we zijn daarna mee geweest naar de naaister. Morgen gaan we gaan aanvallen op de leuke kleurrijke stofjes en allerliefste rokjes laten maken! De stof zal ons 6000 shilling kosten en het maken ervan kost ons 4000 shilling. Da wil zeggen dat we een rokje op maat hebben voor een kleine 5 euros… kan het beter??? :p

Tijdens het avondmaal hadden we dikke fun en hadden we het over van alles en nog wat, of toch hetgeen plaats vind in het operatiekwartier en de verschillende afdelingen! Hahaha…. Ofja, how… best ook wel minder leuke en sappige weetjes . Maar tot daar… normaal gingen we es proeven van het jackfruit, maar de dokter die ook dat jackfruit opereerd, werd opgeroepen om te assisteren in het operatiekwartier. Dat jackfruit heeft veel weg van dat stinkiewinkie fruit in Indonesië geweest, alleen stinkt het hier niet zo. Het schijnt familie te zijn van… maar swat, tzal voor morgen zijn…. Spannend hoe het zal smaken!

Nu zijn we heel gezellig aan het kletsen op onze kamer, the place to be voor een prettige babbel! :D
Bon… morgen gaan we onze stageplanning gaan overleggen met de reverend en onze docent. En de koning komt op bezoek…. Geen idee wat het zal geven! Suprise suprise!!

Vandaag is het morgen! ( snap je?? ik had het daarjuist over morgen, ewel vandaag is het die morgen waar ik het over had...)
We zijn dus onze dag begonnen met een bezoekje bij Reverend Benson. Onze planning overlopen en wat adminisratief werk en er op los gevraagd.... we hadden bijvoorbeeld gehoord dat tijdens de outreaches ( dan gaan de  dokters de bergen in naar alle kleine, onbereikbare dorpjes om die mensen te onderzoeken en vaccinaties te geven...) er een kans bestond dat we in Congo gingen terecht komen... dat zorgt toch voor enige problemen, maar ze wisten ons te vertellen dat het geen probleem geeft omdat we KAGANDOhospitalmensen zijn... dussss... misschien kom ik een dezer dagen in Congo terecht... :)
Daarna zijn we tegen 10u30 vertrokken richting een klein dorpje waar we de koning van dit koninkrijk zouden ontmoeten! :) Uganda is namelijk opgedeeld in verschillende koninkrijken en ieder koninkrijk heeft een koning. Dit is eigenlijk gewoon een volksfiguur en heeft niet veel te zeggen in de uiteindelijke regering, maar hij is wel een zeer gewaardeerd persoon en de mensen hier zijn enorm koningtrouw!
Dit konden we zien aan het hele feest dat opgezet werd.... alle scholen hadden iets voorbereidt, en massa's mensen kwamen opdagen! Ongeloooooflijk! Ik zag dit nog niet direct voor mij in Belgie... de mensen stonden langs de weg om maar een glimp op te vangen van hun konining! Wij zaten op de eerste rij tussen allemaal hoge pieten die iets met religie en ziekenhuis te maken hadden! :) We voelden ons belangrijk! :) Tegen een uurken of 3 hadden we het gehad... we hebben namelijk moeten wachten tot rond 13u30 ofzo vooraleer we de koning echt hebben gezien...
ze hadden de stoet halt gehouden omdat ze nog niet klaar waren met de voorbereidingen... hahaha, grappig hé! En dan denk je... al die mensen gaan heen en weer lopen in alle richtingen en flippen want ze zijn niet klaar... niets is minder waar... ze gingen door op hun Afrikaanse manier... slowww! :) Hmmmm.... aan die manier van leven kan ik me best wel aanpassen... alles op het gemak!
Maar dus na wat show gezien te hebben zijn we vertrokken. We gingen tevoet terugkeren... zo'n wandeling van 2uurtjes ofzo... maar waarom niet! Helemaal ingesmeerd met zonnecreme, voorraad water in de rugzakken en de paraplu in de hand waren we gewapend tegen de zon! Nog geen kilometer verder stopte voor ons een auto... een vriendelijke meneer stelde voor ons mee te nemen tot in Kagando... ideaaaal! Het heeft wel degelijk voordelen om blank te zijn... :)

Thuis gekomen hebben we lekkere gekruide aardappelen gegeten met een vleesje... jam jam! Het eten hier is echt nog zo erg niet hoor! Maar naar hoor zeggen wordt het op de duur toch wat eentonig... we will see!!
na een tukkie in de schaduw zijn we leuke stofjes gaan kopen!!! Ooohh... we vinden het eeenigg! Nu nog naar de naaister en dan hebben we leuke rokjes om te dragen!

Voila… jullie zijn toch op z’n minst gezegd op de hoogte gebracht van mijn eerste weekje Uganda!
Ik start maandag met mijn eerste stage op pediatric ward voor 4 weken, kben heel benieuwd wat het zal geven! Jullie horen nog van me…

Een lieve groet van een nog steeds hyperactief huppelend konijn!