Celia op stap in de pediatrie

Maandag…. Een nieuwe werkdag… na zondagavond nog een leuke trot te maken in Kasese en me slippers uit autobanden gekocht te hebben kunnen we er tegenaan… of toch dat dacht ik…

Maandag begon al slecht omdat ik niet zo goed geslapen had, naar gedroomd enzo, maar dat ben ik gewoon, dus deed er niet echt toe… op de ward aangekomen voelde ik me echt zwakjess… :s Ik was ook lichtjesss verbrand en te weinig voedingsmiddelen binnen en last van mijn darmen… met andere woorden: zwakjesss… :p Ik voelde m’n hoofd echt draaien… twas gelijk da mijn hoofd 2 seconden later kwam dan al de rest.. en dan met die dokterstoer moest ik veel staan en dan zitten op een krukje en mij concentreren… kwas echt niet lekkerrr… :s Die middag dan maar in mijn bedje gekropen, een uurtje geslapen en nog wat gewerkt voor ons sbp. Kvoelde mij al wat aan den energiekeren kant! :p

Die avond was me toch niet dat!! Alles stak tegen, alle kleine dingetjes frustreerden me ( en neee, kheb mijn regels nieje… :p) het eten was dat niet. Toen ik het internet had, vroeg iemand om het voor een paar minuutjes te lenen en die minuutjes werden een uur of 2 ( op zich niet erg, en zou ik ook geen probleem van gemaakt hebben, maar niet vandaaaggg!! Grummbelll! :s) Toen kon ik eventjes op msn en skype om mijn hart een beetje te luchten… ik zat te huilen achter mijn computer terwijl de rest in onze kamer bezig was met sbp en gewoon zitten. Ik had mijn broertje gesproken en hij zei dat het heel slecht ging met mijn opa. Toeme toch… dat dit er nog es moest bijkomen… twas letterlijk de druppel die mij deed overlopen… blij dat de rest mij gewoon negeerde en ik kon verder praten op msn! Jorien weet als geen ander hoe ze mij moest opbeuren! Geweldiggg! En oowk mijn liefjeeuh was zooow sweet voor mij!

Toen iedereen uit de kamer was belde op dat moment net mijn mama vanuit het ziekenhuis. Ze waren nog eens op bezoek bij mijn opa en vroeg of ik nog es met hem wou bellen… Aarrrrggghh, hoe verschrikkelijk is dit niet, afscheid moeten nemen van mn lieve opa via de telefoon… ik stortte echt ineen… het deed zoveel pijn… ik heb vlak voor mijn vertrek mijn ene opa al naar hemel moeten laten gaan en nu moet ik ook afscheid nemen van mijn andere opa…. Dat is zoooo niet leukk!! Echt KAKKA!!!! Pffff…. Na het telefoontje en de bemoedigende woordjes van mijn mama heb ik echt liggen huilenn!! Blij dat Karen dicht bij mij was… maar toch… ik wil helemaal nog geen afscheid nemen van mijn opa!! Ik had op dat moment zoveel zin om weg te lopen of in mijn bed te kruipen en er niet meer uit te komen… en dan nog het feit dat ik me niet kon nuttig maken op mijn dienst… tkwam die avond allemaal naar bovenn! Typisch hé….

Dinsdag moest een goeie dag worden of mijn optimistisch persoontje ging de grond ingeboord worden…

Dinsdag was een goeie dag! Net als woensdag…. OEffff! :p

Ik mocht dinsdag na het toeren met de dokters mee op medicijnronde… owkee.. het ontcijferen van de dokters handschrift is een ander paar mouwen, maar het ging vlot! :p Ik was wel de enige verpleegkundige die de regel van 3 kende… hahaha! Mijn zakrekenmachine af en toe es bovengehaald… :) Die gasten gokken gewoon het juiste getal… :o

Over de middag vroeg de Duitse dokter of ik erop kon toezien dat er een patiëntje een katheter kreeg en infuusvloeistof aangesloten werd, want het had al in  4 dagen niets meer gedronken… :s Ik helemaal trots met mijn gekregen taakjen op weg naar de ward! Idd… er hing nog geen infuusvloeistof te bengelen aan de staander… kheb dat dan maar ieel vlug inorde gebracht! :p

Woensdag was geweldiggg! Ooooh… zoietske had ik echt nodig!!! Kwam er plotseling een lief prinsessenmeisje aan mijn broek trekken…. 2 seconden later zat ze op mijn schoot! En daar is ze blijven zitten tot ik weg moest om medicatie uit te delen… ooooh! Ik was helemaal weg van haar!! Terwijl ik met de dokterstoer mee ging bleef ze op mijn arm zitten of op mijn schoot… Dit doet zo’n goeddd!! Ik heb echt nood aan affectie van die kindjesss, maar hier wordt alles gedaan door de mama’s, dus moet ik die kindjes nooit vastnemen ofzo. Stiekem aai ik wel es over hun bolleken… ik noem niets voor niets Celia hé… :) Maar zo’n kindjen op mijn schoot… dat doet me helemaal smelten!

Ik begin me stilletjes aan wat ‘thuis’ te voelen op de pediatrie.

Die woensdagmiddag kreeg ik de taak om een katheter te steken en wat bloedsamples af te nemen… maar als die pippo’s 1 maal door hebben dat je het kunt, verlaat je die ruimte niet meer hé.. haha! Ik heb dus maar een hele middag doorgebracht in de ‘canulakamer’, waar alle katheters worden gestoken. Toch niet altijd gemakkelijk om de aders te vinden bij zo’n kleine zwarte kindjen ze… amaiii! Bij de laatste heb ik toch wel een verpleger moeten bijroepen… en zelf die hebben massa’s moeten zoeken en verschillende keren moeten prikken.  Een leuk dagje dusss… :) Eentje waar ik me nuttig voelde… :p

M’n kleedje laat een beetje op zich wachten… tmoet telkens wat aangepast worden… twas eerst een beetje te breed, en vanboven helemaal toegesnoerd…. Toen nog wat teveel kraag naar mijn gedacht… volgende week jong… :p Dan ga ik stralen tot in België!!! :p Wel weer 2 leuke stofjes gekocht… hmmmm… niet weerstaanbaar! :) Nog geen idee wat ik ermee ga doen… maar dat is een klein detail. :p Een leuke handtas, of portemonnee, off off… een onderbroek!! Hahaha!! :)

Donderdag…. Ons laatste werkdagje van de week… het was een extra lange chapel dienst!! Twas hilarrissschhh! J Hahaha! Op z’n AFrikaaanss! :) Veel kabaal en gedansss… superrr! :) De kerk zat goed vol! Er waren mensen van andere kerken afgekomen om hier hun ding te doen. Beetje gelijk wij met een goteam op stap zouden gaan en zouden dansen en zingen in kerken! Wel leukkk… als het lukt zet ik er een filmpje opp! Kunnen jullie wat meeproeven! Ook hier weer dat grappig fenomeen, als je een favoriet hebt, ga je gewoon naar voren en geef je die persoon een centje! Dat gaat dan om 5 cent ofzo, maar dat is hier al veel hé! :)

Bon… daarna aan de dokterstoer begonnen…. Er waren geen studenten, ze zijn naar een seminar ofzo voor 2 dagen! Twas dus heeel rustig!! Ideaaal om nog wat fototjesss te nemen! Gek gespeeld met de kindjess en ze doen lachen! :) Plotttsss zag ik dat ik een gemiste oproep had en 2 berichtjes van Karen… ze was flauw gevallen… ajjj! Ik gesneld naar het clay-house… khad natuurlijk te laat gezien dat ze dat had gestuurd, maar ik had de sleutel van onze kamer op zak…  Ze mocht assisteren met een keizersnee, en alles ging goed, tot ergens naar het einde toe… ze voelde zich onwel worden! Mja… we ontbijten hier dan ook echt stevig (pure ironie!!) en met al dat plastiek dat ze om moet doen… toeme tochhh!

Ma normaal gaat ze deze middag terug en gaat ze opnieuw proberen te assisteren… het is voor haar, haar laatste dag opt operatiekwartier dusjaaa… ik ga zien of ik wat foto’s kan gaan nemen… altijd leuk hé, actiefoto’ss!! :)

Swattt…. Ik ben dan maar hier gebleven, voor dat uurtje…  flink zorg dragen voor m’n vriendinnetje! Heb ik al gezegd hoe blij ik ben dat ze mee is!!! Oooh… zo zaaaliggg! :p  

Bonnnn… vanavond gaan we onze lesvoorbereiding maken om morgen een eerste lesje over handhygiëne te geven!! Yesss…. We hebben er massa’s zin in! Jippie jujj! Spannend tochhh! Hopelijk komt er wat volk op afff!!

En dan gaan we een superrr weekendje tegemoettt met vele wilde beestjesss! :p We gaan naar het national Queen Elizabeth park! Oooh… klinkt zoo leuk, met olifantjesss en girafkess en neushoorntjesss!! Cooowlll!!

Maar eerst nog een middagjen werken en onss lesjennn!

Toedelidooeeee liefjesss!

Celiaatjenn!