Celia en de kleine schattige pasgeboren wezentjess....

Een weekendje af doet een mens toch goed!! Hmmmm… zaterdag een dagje werken voor school en dan zondag een dagje vrij! Met z’n 11en in een autotjen van 7 vertrokken we richting het kalinzu forest 3uurtjes rijden van ons huisjen. Haha… fun verzekerd net als blauwe plekken en builen op het hoofd! :p Na eerst wat mis te rijden, (mja… Ugandezen en wegkennis = nihil!) kwamen we aan bij het bos!

Prachtiggg! Echt…. Kvoelde me geheel in de jungle! Met aapjess, prachtig wondermooie vlindertjess, rupsen, vogelss en zaligg mooie natuur! Echt… zo genieten hé! Na een wandeling van 2uur op en af kwamen we uit op een fantastisch view van theeplantages.

We moesten natuurlijk ferm bekomen en hebben dan ook heerrlijkkkk gegetenn! Frietjess met steak! En lekkerr! Ma lekker!! :) Daarna nog een plonsjen in het zwembad en een mens is geheel opgekrikt! :p 

Terug thuis kon ik me voorbereiden op een weekje materniteit! Wihoooww! Pediatrie is achter de rug… verloskwartier here I come!!! En het was me een weekje wel…

Mijn eerste dagje was een rustig dagje. Ik was helemaal enthousiast en zeker toen er een eerste bevalling op komst was… Ik helemaal wild!!! :p Ik had Lien gevraagd wat er moest gebeuren als het een minder goede bevalling ging worden en het kindje niet goed zou zijn… ze zei me dat ze dit nog niet had meegemaakt in de 5 weken dat ze al opt verloskwartier heeft gestaan… mja… het mocht niet wezen… toen het kindje geboren werd moest het gereanimeerd worden en was het actie allom! Met het kleine beetje materiaal moesten we creatief een leventje redden. Oefff…. Na een halfuurtje werd het kindje naar neo gebracht en daar wordt het nu nog altijd goed verzorgt! Het mag bijna naar huis… Fieeuwww! 

Ik had ook post…. Een geweldigg groottss postpakketje van mijn oudjess! Jihaaaa! Al dat lekkers deel ik heel lief met mijn huisgenootjess en die zijn me zeer dankbaarr! :)

De dinsdag was het een hectische dag… 3 geboortes op het zelfde moment! Ik mocht meehelpen met de eerste bevalling samen met Lien en de leerkracht. Mijn eerste bevalling in Uganda! :) Ik mocht meehelpen door mijn handen op de handen van Lien te leggen. Later mocht ik de navelstreng afbinden en doorknippen! Ik genoot volop! Geweldigg! :p Toen werd Lien weg geroepen voor een 2^de bevalling en kreeg ik de verantwoordelijkheid om de kersverse moeder op te vangen… geen idee wat ik moest doen eigenlijk, maar ja…  This is Africa hé, gezond verstand gebruiken en ik kom er ook!! Ik kon het wel aan… ik kon altijd terug vallen op een vroedkundige in mijn buurt. Later heb ik de zorg van het kindje op me genomen! Oooh… dit vond ik superr! Het babyjongetje was kerngezond! Net als de andere 2 kersverse babyjongetjess!  Wat een morgen zeg! Maar oooohhh… dit is zoo superrr! Zo wil ik nog meerdere daagjesss!!

Woensdag was me een ander dagje… amai! Toegekomen op de afdeling was er een hoogzwangere vrouw in arbeid. Ik flink als assistent alles klaarleggen om een bevalling te leiden. Maar twas niet nodig, de vrouw moest namelijk naar het operatiekwartier om via keizersnee te bevallen. Ik heb niet veel kennis van zwangerschappen, maar ik weet wel dat je echt niet moet wachten met een keizersnee tot de vrouw volledig ontsloten is en al aan het persen is… Afrika hé! :s Terwijl Lien bezig was met de voorbereiding om de vrouw naar het operatiekwartier te brengen zag ik hoe een vroedkundige en dokter rond een kindje stonden…. Ik ging kijken en zag dat ze aan het ‘reanimeren’ waren… wat je reanimeren kunt noemen … ze wilden niet luisteren naar mij en ik kon dus ook niets bereiken… ik ben dan maar naar beneden gesneld om een europese dokter te gaan halen, hopen dat hij meer zeggenschap zou hebben! Ik kreeg er 3 voor de prijs van 1! Ze snelden met me mee naar boven en we hebben het met z’n 4en overgenomen. Na een kwartier reanimeren heb ik Karen gebeld die op neo stage loopt. We hadden dokter Brenda nodig (een Ugandese dokter die veel ervaring heeft met neonaten) en die konden we via Karen bereiken. Nog 10 minuten later stond ze daar en probeerden we het kindje te intuberen… dit lukte niet omdat geen enkel ervaring genoeg had om het te plaatsen. Na een uur reanimeren hebben we het baby’tje aan de zuurstof gelegd zodat het wat op krachten kon komen. Dan naar neo gesneld om het klein prachtig schepseltje betere zorg te geven. Maar het mocht niet baten, toen we smiddags naar huis gingen om te eten kwam Karen met minder leuk nieuws. Het baby’tje had het niet overleefd. Ze hadden nogmaals gereanimeerd en alles geprobeerd wat mogelijk was, maar het heeft niet geholpen… :s Dat is echt geen leuk nieuwsss… Weten dat het kindje de avond ervoor geboren was en dat als wij er waren geweest we direct de nodige zorg hadden kunnen toedienen zonder te lang te wachten… :s Dit is zo frustrerend hier hé… de laksheid van de vroedkundigen en het tekort aan deftig materiaal! 

Diezelfde woensdagmiddag hadden we nog een bevalling! Deze keer stonden Lien en mezelf er alleen voor! De bevalling verliep heel vlot en het was een kerngezonde babyboy die we op de wereld brachten! Ooooh… ook deze keer hielp ik mee met de bevalling en daarna nam ik de eerste zorg van het pasgeboren jongentje op mij! Intens genieten en mijn vreugde kon niet op! Echt… zo mooi!! Later mocht ik het vol trots gaan tonen naar de mama!! Ik geniet zo van het werk!! Zo wonderlijk hoe een kleintje ter wereld wordt gebracht… hmmmm! Gelukkig van de mooie gezonde baby, zo eindigde ons dagje toch in vreugde!

Zo raar… dood en leven zo dicht bij elkaar…

Donderdag was weer iets anders… Amai! Wat een week! In de morgen was het heel rustig en konden we op het gemak wat rondwandelen op de materniteit. De middag daarentegen was helemaal hectisch en dramatisch!

Het begon nochtans met een nieuwe uitdaging voor mij… de opvang van een baby’tje na keizersnee. Lien en ik in onze operatieschorten gekropen en ons voorbereidt om het kindje op te vangen. Voor we het kindje te zien kregen zagen we al dat het vruchtwater meconium bevatte… dit is geen positief teken. (Meconium is het eerste kakje van de baby die normaal pas geproduceerd wordt na de bevalling, maar door teveel stress tijdens de zwangerschap gebeurd het soms, in Afrika vaaakk, dat de baby het eerste kakje doet in het vruchtwater) Op het eerste zicht zag het baby’tje er niet goed uit. We vingen het kindje op en Lien probeerde direct te aspireren met het kleine pipetje die we ter beschikking hadden. Geen ademhaling, enkel een zwakke pols… Wat we nodig hadden was deftig aspiratiemateriaal zodat we het kindje dieper konden aspireren, want het had teveel meconiumvruchtwater ingeademd…  maar raad es wat… geen apiratiemateriaal! :( Toeme toch!!

De anesthesist kwam erbij en intubeerde het kindje om het vervolgens te beademen met een ballon (een speciale reanimatieballon hé, voor de grappig pippo’s onder ons…) wat dus helemaal overbodig was, daar de zuurstof de longen niet eens kon bereiken… We klampten een dokter vast die ons een dossier kon schrijven om het kindje naar neo te brengen waar we het de nodige zorg konden toedienen. Het kleine jongetje leeft gelukkig nog en wordt op maat verzorgt op neo! Oefff! Maar geloof me, het was even heel spannend! Toen we terug kwamen op het verloskwartier zagen we dat er opnieuw een kindje werd gereanimeerd… :s Deze keer lag de schuld volledig bij de vroedkundigen die geen nodige voorbereiding hadden genomen… de vroedkundige die de bevalling leidde stond daar met een kind op haar rug gebonden. Het was een stuitligging en er was geen dokter aanwezig… :s Maar ook dit kindje hebben we kunnen redden samen met de dokters! Wat een dagje zeg… aman! Daarvan heb je er liever geen 2! 

Vrijdag dan, mijn laatste dagje materniteit… snif snif! Ik vind het zo geweldigg ondanks de vele tegenslag heb ik het toch zo naar mijn zin gehad de voorbije dagen…

Vrijdagmiddag stonden er 2 keizersnees op het programma! En beide waren het kerngezonde kereltjess die we mochten opvangen en eerste zorg toedienen! Zo een mooie afsluiter van mijn week…

Lieve groetjess van een meisje die het hier geweldig naar haar zin heeft en gaat genieten van een weekendje vrij!!