Celia en haar uitstapje naar kingfischer lodge…

Jawel… mijn laatste week neo zit erop…En wat voor een laatste week… nooit meer! We hadden gehoopt op een rustige week… maar niets was minder waar. 

Maandag begon het al in de morgen… een heel chaotische dokterstoer. We hadden 3 nieuwelingen die opt zelfde moment binnen kwamen vallen… Alle 3 hadden ze behoorlijk nood aan zorg. De dokter gaf ons niet echt structuur en zo was het een beetje hier en daar wat werk doen. Sari en ik hadden beide geen goed gevoel over de voormiddag, want we hadden helemaal geen overzicht…. In de middag werd het alleen maar erger door een niet succesvolle reanimatie van een klein baby’tje… :s Pfff, tis echt niet leuk! Na de middag veranderde hij van niet goed naar heel slecht! Wij als zorgdragende verpleegkundigen direct al onze kennis naar boven gehaald, en begonnen met aspireren…twas bloed… :s Onmiddellijk de dokter opgebeld en zij kwam doodleuk binnen, aja… ik dacht al dat dit het probleem was… ik kon haar schieten! Waarom had ze ons dat niet eventjes eerder vermeld… hadden we er misschien nog iets aan kunnen doen voor het te laat was.

De dokter is een duitse medische student, die zichzelf al dokter noemt, maar het eigenlijk nog niet is. Ze is goed in haar werk, maar haar houding is echt irritant tot frustrerend! Ze wil alles zelf doen, heeft geen 2^de opinie nodig van een andere dokter en weet alles beter… niet zo aangenaam dus om mee samen te werken… Dat maakt het natuurlijk allemaal nog net ietsje minder aanvaardbaar.

Dinsdag, onze dag begon zoals de vorige geëindigd was. Opnieuw een reanimatie en opnieuw niet succesvol. :s

Alle baby’tjes die hier geboren worden met zuurstoftekort bij de geboorte hebben nihil kans om te overleven… tot nu toe heb ik er nog geen enkel weten te overleven… grumbel! 

Voor de rest was dinsdag een rustige dag… tot woensdag…. Een dag die ik jammergenoeg nooit ga vergeten…

We begonnen met de patiëntjes te wegen en temperaturen te nemen, dat was rond 9u. De 2 kleintjes in de incubator zagen er niet zo goed uit. Een nieuwtje van deze morgen en eentje die gisteren toegekomen was. We hielden ze nauwgezet in de gaten, met het materiaal die we voor handen hadden… af en toe eens aan de monitor enzo, en elk half uur de temperatuur, want ze hadden beiden hypothermie.

Rond 11u was de dokter nog altijd niet gekomen om te toeren, dus wisten we nog niet wat er precies aan de hand was met onze kleintjes. Maar alles was nog relatief goed.

Om 11u30 ga ik nog eens de incubators langs en meet ik de temperatuur bij het ene jongetje. Toen ik iets beter mijn kindje observeerde vond ik dat het er wel heel levensloos uitzag… ik kreeg een niet leuke rilling over mijn rug… ik vroeg Sari de dokter te gaan halen, want volgens mij was het kindje dood. Ik haalde het uit de couveuse en zag dat het overgegeven had… geen reactie! Geen hartslag, geen ademhaling… niets! Ik wist dat we te laat waren… toen de dokter kwam ( een andere, heel aangename europese dokter!) zei ze me wat ik dacht. Het kindje was gestorven in het halfuurtje dat we niet bij de couveuse waren… Ik kon mezelf wel iets aandoen… had ik maarrr!!! 

We hebben het kindje ingebundeld en in de ‘sluice room’ gelegd. (daar worden alle kindjes die gestorven zijn gelegd, echt triestig!)De dokter ging verder met toeren op pediatrie en ik ging verder met het controleren van de temperatuur bij mijn patiëntjes.

Ik was nog geen patiëntje verder of ik mocht de dokter opnieuw erbij halen. Toen ik de temperatuur checkte had het nog steeds hypothermie, terwijl de incubator al een dik uur op 36 graden draaide. Ik kon nauwelijks een hartslag horen en ik zag het baby’tje niet ademen.

Ik haalde het baby’tje uit de couveuse en legde het op een open bedje. Toen ik haar aan de monitor koppelde had ze een heel lage zuurstofsaturatie. Nog steeds zag ik geen ademhaling. De ambubag erbij gehaald en beginnen balloneren. Toen een klein beetje later de dokter arriveerde hebben we nog gedaan wat we konden, maar er was al geen pupilreflex meer, wat wil zeggen dat de hersenen dood zijn en die dus ook geen sein meer kunnen geven om te ademen. Ik heb nog een uur gereanimeerd, maar het was tevergeefs… ik wordt er nog misselijk van! 

Dan komen de ‘als- vragen’ naar boven... wat als ik dit had gedaan, wat als…. Maar dan zei Sari, als jij de temperatuur niet was gaan checken, hadden ze het waarschijnlijk pas opgemerkt tijdens de dokterstoer… maar toch, ik voel me er nog altijd niet goed bij! Ik had meer kunnen doen, ik had nog beter kunnen observeren, ik had de dokter eerder moeten roepen om naar onze patiëntjes te kijken,… maar daar is het allemaal te laat voor…  Maar ik zal dit ook wel weer verwerken! :s Het begint een lang lijstje te worden…

Donderdag gelukkig een dagje zonder dode baby’tjes net als vrijdag.

Donderdag hadden we best wel wat fun met de patiëntjes die fototherapie nodig hadden… twaren er 3, en dan hebben we ze er maar met z’n 3en ondergelegd! Hihi! En gekke brilletjes getekend, zodat we nog zouden weten welk patiëntje in welk bedje hoort.… :p 

Vrijdagmiddag hadden we een middagje vrij en Karen en ik hebben er van genoten! We zijn op de bodaboda naar kasese geweest, gewoon eruit! Ha! Zaaalig zo op de boda boda (en STOER!)! Hihi! :)

Karen is vanaf nu weer dik inorde met haar paspoort! Hihi! :)

Ojaaaa… vrijdag valiesjen pakken om op weekend te vertrekken!!! Jaaaaaaaaa!!! Karen en mezelf, een weekendje op hotel! Hmmmm, was zoooo zaliggg! Echt, een mens heeft weer hele nieuwe energie si!

Zaterdagmorgen zijn we vertrokken, opnieuw met de boda boda en dan op de link bus (soort lijn… maar dan op z’n Afrikaanss… :p) en dan via super vriendelijke taxi naar ons lodge! Hmmmm, op en top toerist zeg! Zo’n mooi huisjen met een amazing view! Echt… WOOOWW! 

Zaterdag zelf was het wel regenachtig, maar dat deed niets van ons vakantiegevoel af! We hebben heerlijk geluncht en filmpje gezien en een nieuwe vriend gemaakt! :p Deze keer ist geen beest, maar een Amerikaan! Hihi! :)

Hij is al 7 maand aant reizen door Afrika… in een tent! :o Wij… zooott! Helemaal op z’n eentje! Leuk babbeltje mee geslaan. Terug op onze kamer was het effe super grappig. Karen had dezelfde gedachten als ik. Wij hadden namelijk een triple room (= voor 3 mensen!) maar we waren maar met z’n 2tjes, dusss…. Je voelt ons al afkomen… hebben we hem maar uitgenodigd om van het lege bed gebruik te maken. We wilden het allebei voorstellen, maar hadden eerst zoiets van… mss beter eerst overleggen met de ander… hihi! 

Die avond… ojaaaa, voor het eerst in maanden, kunnen genieten van een WARME douche! HEEERrrlijk! Hmmmmmmmm…. Ik kon er wel uren onder blijven staan! :)

Ondertussen waren er nog 3 medische studenten toegekomen die bij ons in het clayhouse verblijven. Zij hadden ook een weekendje weg geboekt. Dus samen op restaurant! Hihi! :p

De volgende morgen een jammie ontbijt en een hele voormiddag + middag zon! Met de nodige gevolgen nadien hé… knallie rood! Hihi! Majaaa… twas zo genieten, zo toeristisch zo! Bij zwembad, lekker drankje, lekker hapje en zon! Hmmmm! :p

Tegen de avond moesten we jammergenoeg alweer richting kagando… :s maar niet getreurd, volgend weekend hebben we opnieuw een leuk weekendje gepland! :p Yessss!

Deze week start ik op theatre (operatiekwartier)… benieuwd wat dat zal worden…

Het aftellen is trouwens zwaaarrr begonnen… nog 23 daagjes… waarvan nog 11 werken! Tzal zo voorbij zijn!

Lieve warme groetjessss

Xxx